Darwin, Litchfield & Kakadu

Hoi allemaal,

Hier is dan eindelijk onze eerste reisupdate. Mede doordat Tim zijn laptop scherm is beschadigd tijdens onze vlucht van Bali naar Darwin hebben wij niet echt een verslag bij gehouden. Maar zoals beloofd hier is hij dan:

Na 6 dagen Hindoeïstische scooter chaos op Bali en 4 dagen ongelooflijke mooie natuur van de Komodo eilanden kwamen wij op 5 september 's avonds aan in Darwin. Hier stond Wolfgang, een lange Duitser met snor en geniepig lachje, als enige te wachten met een zeer eenvoudig bordje met onze namen. Hij was direct zeer gastvrij en openhartig en een groot fan van Darwin zelf. Sinds korte tijd heeft hij een relatie met Olga onze Airbnb host in Darwin. Aangezien Olga op haar geboorte eiland New Caledonia was, werden wij naar onze kamer gebracht door Wolfgang, die naar Australië was gekomen om een nieuw leven te beginnen na het overlijden van zijn zoon. Het was een typisch Australisch huis op palen, met een prachtige tropische, maar droge tuin. Zowel boven (binnen) als beneden (buiten) was een keuken en verblijf.

De volgende dag kwam Olga thuis en waren we al snel gesteld op haar. Een zeer vriendelijke vrouw die ons uiteindelijk ontzettend heeft geholpen met van alles. Ze is zelf tourguide in Darwin en Kakadu National park en houdt daarnaast van praten dus al gauw wisten wij alles wat wij moesten weten. Uiteindelijk zijn we hier anderhalve week gebleven. Met als hoogtepunt menig maal een groene boomkikker in de wc, giga grote fruitvleermuizen etend in de tuin, maar met name de obsessie (volledig terecht) van Olga voor de cane toad. Deze giftige pad neemt Australië op het moment over en dood elk dier dat op zijn weg komt. Zelfs krokodillen, want wanneer deze hem opeten worden ze van binnenuit vergiftigd. Dus wanneer wij een cane toad op het erf zagen moesten wij dit melden aan Olga, die dan direct opsprong, naar ons toe rende, een zaklamp gaf en zeer fanatiek zei: keep him in the light because only than he would sit still! Terwijl Tim bleef schijnen pakte zij een schep (Alwien deed haar ogen gauw dicht), sloop naar de pad en raakte hem 3x snoeihard. Tim zei: I think that's enough Olga he will be dead by now. Olga: Well I am not sure they are really elastic. Op dat moment bewoog de pad weer en gaf ze nog drie flinke klappen terwijl ze tussendoor zei: you see Tim you need to hit them at least 5 times. De dode cane toad werd in een plastic zakje geschept en in de vriezer gelegd, wat volgens menig bord in het centrum van de stad als meest diervriendelijk wordt gezien (dan zonder het schep gedeelte uiteraard).

Natuurlijk kwamen wij in Darwin voor het kopen van een backpacker bus. We hadden er gauw eentje op het oog die zeer goedkoop was (2000AUD), maar wel 6 maanden stil stond (wat betekent dat het opnieuw gekeurd moet worden). Dit meisje had hem niet kunnen verkopen voordat ze terug ging naar Frankrijk. Na een testrit waren we nog niet volledig overtuigd, maar vonden het een goede optie. Toch denken wij achteraf dat hij niet door de keuring was gekomen. Een andere optie was een duurdere bus van een Nederlands koppel (4500AUD) met alles erop en eraan. Uiteindelijk hebben we dit niet gedaan omdat we het toch wel erg duur vonden en een paar dagen later kregen wij een sms dat hij ermee op was gehouden en naar een garage gesleept moest worden. Waren wij even blij. Uiteindelijk hebben we onze bus gekocht van een Frans stel dat door familieproblemen terug moest naar huis en de bus zo snel mogelijk moest verkopen. Het was zeer zeker niet onze eerste optie, maar het gaf een uitstekende handelspositie. Wij besloten een ietwat belachelijk bod van 2300AUD te doen en deze werd direct geaccepteerd. Oké, dat is niet verkeerd! Misschien toch nog maar keer rondje rijden en extra goed kijken naar mogelijke tekortkomingen. Tim was eigenlijk al verkocht, Alwine op eerste gezicht niet door flinke ster in het raam, geen keukentje achterin, bouwjaar uit1991 en witte rook uit uitlaat bij starten. Maar na goed overleg hebben we besloten het te doen. Spannend! Voor het eerst dat wij een auto kopen en dan in vreemd land met vage papieren plus geen garantie of het een goede koop is.
Wij hebben hem laten testen en buiten een klein olielek (lekt in de motor) vond mechanic Karl (de garagehouder waar we een snelle check gedaan hebben) het geen slechte koop. Over het lek moesten wij ons niet druk maken want een beetje olie in de motor is zelfs goed voor oudere motoren. Koop gewoon een fles "Morey's oil stabalizer" gooi hiervan wat bij tijdens bijvullen van de olie en je zal minder rook hebben! Top wij helemaal happy want dit gaf toch wel aan dat wij een goede koop hadden gedaan! Tot de dag van vandaag hebben wij geen problemen gehad en is de witte rook stukke minder. Elke dag oliepijl controleren en karren maar!
Nadat wij 2500AUD hadden overgemaakt, 2300AUD voor de bus en 200AUD voor gloednieuwe koelkast (waarde 400AUD) kregen we eindelijk de sleutel. Het eerste wat we wilden doen was alles leeg trekken en schoonmaken. Wij hadden Olga gevraagd of wij dit in haar tuin mochten doen en dan dan 's avonds in de bus te slapen. Gedeeltelijk tot onze verbazing was de bus overladen met spullen (zie foto). Onder andere twee tenten, tarp, stoeltjes, tafel, snorkelsets, grondzeil, gereedschap, heel veel keukenspullen (o.a. 6 borden), watertanks, badmintonset (shuttle wel stuk), dekens, reisboeken, schoonmaakspullen, speakers, neon verlichting, 2 uber zaklampen ventilator en nog veel kleine troepjes. Al snel zagen wij dat we de indeling totaal anders wilden. Het matras moest meer naar voren zodat in de loop der tijd achterin HET staande keukentje gebouwd kon worden wat Alwine zo erg miste. Hiervoor moest een kist uit elkaar geschroefd worden, ingekort en weer in elkaar geschroefd. Zo gepiept (lees: eem halve dag) en resultaat was top! Na een lange dag gingen we dan slapen in ons nieuwe huisje! Het was echter zo heet die nacht dat we geen oog dicht hebben gedaan en Tim in alle nood een ventilator van Olga had geleend om het wat aangenamer te maken. Met stroom! En dat zouden wij niet hebben in de outback!

De volgende ochtend wat kleine aanpassingen gedaan en de bus was ready to go. Onze reis kon nu echt beginnen! Eerst naar Berry Springs dan naar Litchfield National Park en daarna naar Kakadu National Park. Eindelijk rijden want met Darwin waren we wel een beetje klaar. Lekker raampjes open, geen airco met 35 graden, muziek dat aan staat maar je niet kunt horen, haar in de wind/gratis föhn en suizende oren, wat rijdt hij heerlijk!! Op naar de eerste bestemming, Berry Springs:

Heerlijk zwemmen in Berry Springs! In Darwin had je het Waterfront waar je een verfrissende duik kon nemen in lauw water of je moest naar het zwembad. Het verfrissende water van Berry Springs was dan ook erg lekker. Er waren drie waterpools die aan elkaar waren gelinkt met kleine stroompjes. Het eerste had een watervalletje, de tweede was het grootst en de derde het mooist. Berry springs ligt in een tropisch bos dus je was omringd door vele vogels, flinke vissen, vlinders en menig ander dier/insect. In de grote pool was een slingertouw waar wij beiden flink gebruik van hebben gemaakt en in de laatste kon je van redelijk hoge rotsen springen en was je omringd door bomen die met hun giga wortels het water in kwamen. Niet verkeerd dus! Na een heerlijke late lunch zijn we door gereden richting Litchfield NP. ---->Turn left Litchfield 100m ahead. Terwijl wij erin reden stond er een groot bord met daarop de mededeling dat de weg niet volledig geasfalteerd is. Stug doorrijden, het zal wel meevallen. Uiteindelijk hebben wij de bus meteen flink getest want vlak voor Litchfield kregen wij 20km gravel road. De typische rode wegen van Oz! Flink doorkarren anders voel je de bobbels te erg was Tim zijn plan, Alwien dacht rustig rijden is beter want dan gaat de bus niet stuk. Eindresultaat: flink doorrijden, maar bij ernstige hobbels en kuilen ernstig afremmen. Zonder kleerscheuren kwamen we weer op de asfaltweg en waren we zowaar in Litchfield! Bussie doet het top, motor was ook bij lange na niet oververhit.

Litchfield was heel mooi. Zeer droog landschap met links en rechts gigantische termieten heuvels. Denk dat de grootste meter of 3 hoog was. Je rijdt eigenlijk continu langs natuurlijke kunstbeelden. Ieder is namelijk anders. Vlak voordat wij afslag camping kregen kwamen we met de schrik weg toen een walibi de bosjes uitsprong, maar gelukkig bleef hij zitten en stak niet direct over. Meteen flinke les; ook overdag goed opletten. Camping was gratis (officieel niet trouwens, stond een box waar 6AUD p.p. in gegooid moest worden uit goed vertrouwen, maar wij hadden dag daarvoor de jackpot betaald dus nu lekker niks dachten we) en had goede douches plus dat het direct naast Wangi Falls lag, dus konden we nog even zwemmen en afkoelen voordat wij aan het eten begonnen.

Was wel even flink wennen allemaal want alle spullen die in de bus zitten ken je nog niet echt. Plus dat er een aantal spullen bij zitten die je zelf nooit zou kopen bijv. onze tafel. Tim had bij aankomst op onze plek dan ook flinke mot met het uitklappen van de tafel. Dit onder toezicht van onze achterburen. Want even later kwamen wij erachter dat dit een Nederlands stel was waarnaar Hans vertelde dat hij dubbel had gelegen van het lachen bij het zien stoeien met de tafel. Nadat wij in de schemering het avondeten hadden opgegeten kwamen alle nachtdieren los. Vele fruitbats, huilende dingo's in de verte en een springende walibi mama met jong vlakbij de tent. We zijn vroeg gaan slapen want we konden elkaar toch niet zien zonder enig licht.


De volgende dag zijn we vroeg opgestaan, want hier in Northern Territory word je om een uurtje of 7 al aardig je busje uit gebrand! Niks uitslapen dus.. (met name voor Alwine een beetje wennen). Vandaag stonden de Buley Rockhole en Florence falls op de planning. Bij de eerst genoemde had je verschillende terrassen met water. Heel mooi! Ze liepen in elkaar over met kleine watervalletjes en je kon overal op rotsen en stenen klauteren om bij het volgende "zwembad" te komen. Aangezien wel meer mensen dit een prachtig plekje vonden en het daarom dus ook best wel een beetje druk was, was Tim op het pientere idee gekomen om verder te kijken dan zijn neus lang is. Achter al deze Rockholes was namelijk een heel mooi, idyllisch riviertje waar we lekker privé konden zitten om wat te eten en steentjes te zoeken. Toen we de Buley Rockhole wel een beetje gezien hadden zijn we verder gereden naar de laatste plek met watervallen, Florence falls. Hier aangekomen ging het keihard regenen! Een bui'tje waar je u tegen zegt. In dit deel van Australië en met name deze tijd van het jaar, waarin het regenseizoen om de hoek ligt, zijn de tropische regenbuien steeds meer aanwezig. Na de ergste regen te hebben afgewacht zijn we toch maar naar buiten gegaan (met name ook omdat de hitte binnenin ons busje niet meer te verdragen was) en hebben daar de 160 treden naar de waterval getrotseerd. Ook deze plek was weer een plaatje en we hebben hier dan ook lekker gezeten en gezwommen. Tim iets meer dan Alwine want zijn was ietwat bang voor de joekels van zwarte vissen die hier rondzwommen en in je enkels beten (!). Hierna zijn we naar een wederom gratis camping gereden, waar we s avonds voor het eerst onze tarp hebben opgezet omdat het bleef regenen. Handig hoor al die gratis accessoires in ons busje!

Tijd voor een nieuw avontuur, namelijk Kakadu National Park! In Litchfield hadden we hier en daar al gehoord dat veel dingen in Kakadu dicht waren in verband met de vroege start van het regenseizoen. Wegen naar bezienswaardigheden toe zouden dicht zij omdat ze onder water stonden en de zoutwater krokodillen ("salties" genoemd hier) namen het gehele park steeds meer over..Hmmm daar baalden we wel heel erg van, maar toch wilden we dit met eigen ogen zien! Het zal vast wel mee vallen! Dus jammer van de entree prijs van 40 AUD pp (!). We gingen toch heen! Vanuit Litchfield zijn we doorgereden naar een camping vlakbij de ingang van Kakadu, genaamd Barkhut Inn Roadhouse. Deze plek verdiend wel een klein verhaaltje. Onderweg hiernaartoe trouwens weer wat tropische buien op ons (busjes ') dak gehad.. Dit voorspelde niet veel goeds! Maar goed, over de Barkhut Inn. Wat een geweldige camping! Om even een beeld te vormen, de receptie/bar deed aan als een soort jagershut met aan de muur een joekel van een buffelhoofd. Daarnaast was hij gratis, mochten we de bus overal neerzetten waar we wilden (en er was toen nog helemaal niemand), was er een zwembad, konden we gratis en voor niets wassen en kwamen de toiletgebouwen volgens Tim regelrecht uit een Tarantino film. Voornamelijk de achterste heren toiletten. Het gebouw had van binnen geel TL-licht, 2 krakende ventilatoren die een grillig sfeertje creëerden en aantal wc-deuren volgekladderd met vage slogans. Verder liepen over de muren vele salamanders en moest je niet omhoog kijken om de vele spinnenwebben te zien. Mist alleen nog een radio met 60's muziek, dan was Tarantino zeer tevreden geweest. Uiteindelijk zijn we nog een extra dag op de camping gebleven en opnieuw gratis wat overigens niet de camping regels waren. Goed tot rust gekomen en waren klaar voor Kakadu.

Aangekomen in Kakadu kwamen wij als eerste langs een punt met uitkijk over moerassen gebied. Achteraf was dit een van de gaafste dingen die wij gezien hebben want er lag namelijk een dood varken midden voor ons in de moerassen. Eerst dachten we dat hij nog leefde en lag af te koelen in het ondiepe water, mede ook omdat Tim geknor gehoord zou hebben. Als snel zag Alwine iets bewegen bij zijn poten en jahoor, de eerst crocodile was een feit. Een kleintje maar prachtig om te zien. Het varken was toch dood, of wilde graag zelfmoord plegen want hij gaf geen kick;) Ook vele roofvogels kwamen op het varken af wat ons voor een lange tijd deed doen blijven. Daarna zijn we doorgereden naar Jabiru om informatie te winnen over wat open was voor busjes in het park. Helaas waren door het vroege regenseizoen vele plekken al onder gelopen met water en alleen bereikbaar met 4WD. Zwemplekken waren gesloten wegens gevaar voor krokodillen. Uiteindelijk zijn we 4 dagen gebleven waarvan twee nachten in Kakadu. Slapen was pittig want aangezien je in de tropen zit waren er gigantisch veel muggen, mieren en vliegen die op je ogen zitten. We weten nu precies hoe paarden zich voelen. Geldt overigens voor alle plekken die hierboven zijn beschreven. Mozzy's everywhere!! Alwien zal menig littekens overhouden. Uiteindelijk hebben we in Kakadu nog wel de muurbeschilderingen van de Aboriginals bewonderd. Erg mooi en bijzonder. In het plaatsje Cooinda hebben we kunnen zwemmen in een zwembad, flink afkoelen want Tim had was flink oververhit die dag. Yellow water wat bekend staat om zijn vele vogels hebben wij ook nog bewonderd. In de verte een Jabiru gezien en twee krokodillen die onder het geschreeuw van vele papegaaien en ganzen met elkaar stoeiden! Dit was toch nog even mooi meegenomen want wij waren de laatste die dit mochten bewonderen aangezien ook dit dicht ging vanwege het hoge water. Al met al Kakadu was een kleine teleurstelling, maar toch zijn we blij dat we zijn heen gegaan.

Hierbij eindigen we ons eerste reisverslag!! Om alvast een tipje van de sluier weg te geven: de volgende keer zullen we jullie op de hoogte stellen van onze avonturen in Katherine tot en met Broome. Daar gaan we vanaf nu met een vaart naartoe rijden!